Mijn zoon en zijn grote hart.

Dag schat daar ga je dan naar de Kameleon.

Je bent 9 jaar en zit nu vier jaar op de Kameleon

In die vier jaar.. Zijn wij begonnen met medicijnen om je meer rust in je hoofd te geven.. Op een gegeven moment was ik bang dat je depressief zou worden..  Je hebt geen zelfvertrouwen en jij vindt jezelf niet goed genoeg.. “Papa Mama zouden jullie mij liever niet kwijt zijn? Zouden jullie zonder mij niet gelukkiger zijn?”  “Lieve schat Papa en Mama zouden zich geen raad weten zonder jou.. Jij hoort bij ons.. We houden van je, wij zouden je meteen missen.. Nee hoor schat nooit weg gaan..”

Spelletjes spelen gaat eigenlijk niet.. Want je kan niet tegen je verlies..
Omgang met andere kinderen is moeilijk.. Jij wil er graag bijhoren en je zal daar alles voor doen.. Kinderen mogen altijd op je skelter spelen.. Je zal een beetje gek doen om leuk gevonden te worden.. Je zal belletje lellen omdat ze dat van je vragen.. Daardoor ben je ook een makkelijke prooi voor pesterijen. Maar pesten doet je zeer “hier in mijn hart” en waarom? Je wil alleen maar vrienden zijn.. “wat is er mis met mij?” vraag je mij huilend..

Wat een moeilijke vragen voor een kind.. Mijn hart huilt.. Het ligt niet aan jou lieverd.. Jij bent uniek.. Een prachtig lief mannetje.. Het liefst bouw ik een muur om je heen.. En hou ik je hele dagen in mijn armen om je te vertellen hoe bijzonder jij bent.. Echt die jongens hebben geen idee wat voor een leuke vriend ze missen..

 

Je zit in groep 5 en moet echt gaan leren lezen..
Tellen is moeilijk, cijfers herkennen is moeilijk..
Lezen is moeilijk, letters herkennen is moeilijk..
Als er één kind gemotiveerd is om te leren ben jij het..
Maar iedereen gaat vooruit en jij niet.. Waarom..??
Dit frustreert jou enorm.. Je wil niet meer naar school…
Schat alsjeblieft hou nog even vol.. Mama gaat verder zoeken..
Misschien zijn het je ogen..
Jeetje het zijn je ogen..!! Dit is een plus + en jij ziet dit, twee streepjes   -  I
“Ja, zie daar maar eens een plus van te maken..”
Je krijgt een super mooie bril..
Na de zomervakantie weer vol goede moed aan het werk..
Je krijgt drie keer per week extra les met leren lezen..
In November heb je drie letters bij geleerd.. Het gaat niet snel genoeg..
En op school maken ze zich ernstig zorgen..

Mijn moeder hart breekt, alweer.. De tranen lopen over mijn wangen.. Ik had echt gedacht dat het beter ging..

Er is natuurlijk een verschil tussen dingen zien en dingen kunnen onthouden..
Maar waarom lukt het een jongen niet om te leren, terwijl de wil en de motivatie er volop is.

 

Bij Boba een stichting in Dordrecht laten we je opnieuw testen..
Je hebt een leer achterstand.. Oké dat wisten we…
Je verwerkings snelheid is traag..
Je hebt ADD.. Aan de hand van een boekje word jou uitgelegd wat ADD is..
Ik zie jou steeds kleiner worden..
Want als je ADD hebt.
Ben je chaotisch, je spullen vaak kwijt, kinderen willen niet met je spelen, enz, enz.
“Oké stop maar…!!”
Lieve schat.. Alle dingen van ADD of ADHD hebben ook mensen zonder ADD of ADHD wel eens last van.. Maak je daar absoluut niet druk om..
Je bent lief, zorgzaam, uniek, jij kan lief en lang met je auto’s spelen, bent gek op fietsen en als ik de weg niet meer weet, weet jij altijd de weg terug te vinden. Ik hou van je en ben super trots op je.

Waarom ben jij zo ontzettend lief?

Waarom wil jij de hele wereld op je kleine schouders dragen?
Waarom heb jij zo een enorm groot hart?
Als er iemand huilt ben jij de eerste die op springt om iemand te troosten.
Maar je hebt het zelf al zo zwaar..

Papa en Mama zijn verdrietig “ik wil ze opvrolijken en kroelen” ze gaan misschien scheiden. Scheiden betekent verhuizen en niet meer spelen in mijn vertrouwde omgeving. “Ze mogen niet scheiden en ze moeten beloven dat ze het vuur weer aan gaan maken.”

“Vrijdag was ik mijn gymspullen vergeten en mocht ik niet mee gymmen”
Papa gaat naar Afrika en gaat misschien wel dood aan Ebola. (Ebola hoofdpijn en dan dood) “ik heb ook hoofdpijn”
Mijn broer en zus zijn jarig en vieren feest.. “Zou ik ook Kadootjes krijgen?”
Sinterklaas is in Nederland. “Mag ik dan iedere avond mijn schoen zetten?”
Het volgende feest is kerst.. Na de kerst ben ik jarig..  
Wat eten we vanavond? En wat eten we morgen avond?
Ik moet een surprise maken.. Maar wat is eigenlijk een surprise?
Ik ga ook vijf dagen naar school, vijf dagen leren..
Dit jaar geen Sinterklaas bij Oma vieren.. Oma was heel ziek.. Nu eten we geen mosselen bij oma met Sinterklaas.

Huilend kom je binnen..
Ik weet het niet meer Mama.. Het is te veel.. Mijn hoofd loopt over..

Problemen met de verwerkingssnelheid:

Neem vijf tekeningen verscheur ze in 5 repen.. Hussel ze door elkaar, en probeer dan één heel beeld te krijgen van alle snippers..

Zo is het ongeveer bij onze zoon in zijn hoofd..

Lieve schat ik begrijp dat alles te veel is..

Misschien moeten we weer naar cranio sacraal therapie..

Misschien een neuropsychologisch onderzoek..

Onze zoon zit op speciaal onderwijs de Kameleon, waar een sterk team hun uiterste best doen om er uit te halen wat er in zit.

Zitten wij als ouders in een ouder groep bij Boba. Praten wij met andere ouders die een bijzonder kind hebben, zodat we onze zoon de juiste begeleiding en ondersteuning kunnen geven en beter begrijpen wat er in zijn hoofd rond gaat.
Bij stichting Boba loopt onze zoon ook onder controle voor zijn medicijnen.
Zijn we onder controle bij De man Optiek voor onze zoon zijn bril en zicht.
Zo hebben wij als ouders ondertussen een aardig team om ons heen verzameld met zeer kundige mensen. Daardoor houd ik moed en  vertrouwen dat in de toekomst alles goed komt.
Dat onze zoon de rust krijgt in zijn hoofd,  die hij zo verdient om te kunnen leren..
Tot die tijd hou ik hem dichtbij, zodat ik zijn grote hart een beetje kan beschermen..

P.s. Lieve schat het vuur is weer aan.. Zo komt echt alles goed..

Alles voor mijn kind.

Mijn kind blijft zitten en god wat baal ik daarvan.

Probeerde nog tegen beter weten in de juf te overtuigen dat we nog ruim een half jaar hebben..

“Het zou dan toch nog kunnen bijtrekken… Nee..”

Ik herken het ook wel..

Hij is de middelste dat is ook moeilijk.. Hij is niet meer zo aandoenlijk als de jongste.. en hij is ook nog niet zo zelfstandig als de oudste..  Toen hij werd geboren.. was hij mijn kleine ventje.. Zo anders als de eerste en dat vond en vind ik nog steeds heerlijk aan hem ondernemend, klimmen en klauteren een eigen karakter..

Hij ging naar school.. 4 jaar wat een vent.. Dag liefje veel plezier..

Het gaat een tijdje goed.. Maar dan zet de verandering in.. hij huilt omdat hij iets niet mag het valt de juf ook op dat hij moeite heeft met bepaalde woorden en mooie zinnen maken. Hij mag naar de logopedie.

Prima verder gaat alles goed dus hij gaat over naar groep twee.

In groep twee krijgt hij een andere juf. Zij is een stuk consequenter als jouw eerste juf..

En ik vindt dit wel fijn want als we nu alle twee één lijn trekken zal jij misschien beseffen dat je niet altijd je zin kan krijgen.

Het lijkt even te werken.

Maar al gauw verval je weer in het oude gedrag wat soms zelfs heftiger lijkt te worden.

Op school ben je vaak ook boos.

In het begin denk ik dat het aan school ligt je moet weer iets meer en jij wilt graag blijven doen wat jij leuk vind misschien gewoon een karakter trek geërfd van je ouders.

De juf wil je graag laten testen om te kijken of je het allemaal wel begrijpt..

Wij stemmen er mee in want thuis wordt je ook steeds dwarser alles lijkt in één keer een probleem te zijn.

Aankleden, luisteren, het gedrag.

Ik merk aan mijzelf dat ik steeds meer geïrriteerd raak.

Soms verlang ik zelfs naar de tijd terug dat je totaal afhankelijk was van mij was en dat het hebben van een eigen willetje nog aandoenlijk was.

De logopedie gaat ons ook steeds meer tegen staan.. Geen zin, moe..

Dat geloof ik ook heel de dag naar school, werk dan mag je eindelijk gaan spelen, thuis en dan moeten we woordjes en zinnen oefenen

Soms weet ik het ook even niet meer.. Heb het ook druk met mijn werk drie kinderen een man die bijna nooit thuis is het huishouden een eigen zaak.

Gelukkig heeft mijn zoon zijn gevoel voor bijdehante opmerkingen nog behouden.

En zegt: “Dan had je maar geen moeder moeten worden:” Daar heb jij een punt.

Ze moeten op school ook niet zo zeuren het is een erg leuk kind er was nooit een probleem tot hij naar school ging en nu is er in één keer van alles mis met hem. Jeetje, waar hebben we het over hij zit in groep twee.. Maar ja ik kan helaas niet in mijn eentje een heel leersysteem aanpassen.. Aan mijn lieve kleine mannetje..

We mogen ook nog even naar de schooldokter.. Zijn lengte en gewicht zijn goed.. Jee, ik begin spontaan in mijn handen te klappen.

Er is iets goed aan hem.. Helaas te vroeg geklapt.. Zijn fijne motoriek is toch ook niet goed.. Maar dat is niet erg!!

Dat zou een reden kunnen zijn dat hij soms zo boos is hij wil het wel maar hij kan het niet.

Ik moet maar naar de fysio met hem.. Natuurlijk doen we ook nog even.

Alles voor mijn kind..

Ik heb op school een afspraak met de mevrouw die de test bij mijn mannetje gaat afnemen.

Ik heb wat formulieren ingevuld waar ik thuis tegen aan loop met hem en zij heeft nog wat aanvullende vragen voor mij.

We nemen alles netjes door.

Maar merk aan mijzelf dat ik er behoorlijk doorheen zit en voel de waterlanders achter mijn ogen prikken..

We gaan ook nog even langs de fysio.

Zij geeft een bepaald soort therapie Cranio Sacraal therapie.

Prima doe maar..!!

Ik zal er op Google, als ik tijd heb!!

Wat!!

Moet ik ook oefeningen met hem doen net zoals bij de logopedie tien minuten op een dag. Prima ik heb inderdaad heel de dag niets te doen.

Doe ik er allemaal wel even bij.

Alles voor mijn klein Lieve ventje.. GGRRRR

Google:

(Cranium) schedel tot aan het (sacrum)  heiligbeen bevindt zich het zenuwstelsel. Daar kunnen blokkades in ontstaan. Die blokkades kunnen zich bij kinderen uiten in veel huilen of in ontwikkelingsstoornissen, in hyperactief gedrag.. enz..

Dit herken ik!!

Dit gaat over mijn kind..

Jee, ik krijg mijn kind weer terug..

Het is wonderlijk echt..

Ik dacht dat ik hem op dezelfde manier kon opvoeden als de oudste.

Maar was even vergeten dat ieder kind weer anders is..

Ik was bang..

We zijn er nog niet..

Maar ik zie wel weer mijn kind.

Onze band wordt weer sterker.

Ik troost jou..

We knuffelen..

Ik geef je complimenten en probeer je onzekerheden weg te nemen.

Nu nog even afwachten wat eruit de test gaat komen..

De mevrouw die de test uitslagen gaat vertellen..

Begint positief.. Je bent vrolijk en lief.. En geeft niet op ook als het even tegen zit.. blijf je het proberen. Dat is mijn ventje.. Maar dat weet ik allemaal al.. Ze komt met wat grafieken aan.. Ik voel mijn muurtje opkomen.. En probeer mij zelf bij elkaar te houden.. Grafieken zeggen mij allemaal niets ik wil weten wat uw bevindingen zijn.  Gelukkig reageert zij daar direct op.

Hij heeft een achterstand.. Zo de kogel is door de kerk..

En nu.. We kunnen kiezen..

Of op deze school blijven  nog een jaar in groep twee en extra aandacht hier extra aandacht daar. Rugzakje.. En naar de fysio, logopedie, oefeningen enz.. enz..

Of naar een andere school.. kleinere klassen meer aandacht.. en meer rust voor ons alle bij.

Voor mij is de keuze snel gemaakt..

Vandaag heb ik tranen van blijdschap.

Je hebt laten zien dat jij je best doet.. En meer dan je best kan je niet doen.

En ik ben alleen maar blij dat er nu duidelijkheid is..

Ik wil als ouder doen wat het beste is voor jou.. En ik denk dat dit het beste is..

Samen komen we er wel..  Trots was ik toch al op je..

Op naar een nieuwe school.. Dag  lieve jonge veel plezier..

Mijn verhaal..!!

Als mens proberen we de dingen zo goed mogelijk te doen. Daar gaan we vanuit!
Bepaalde dingen gebeuren met een reden, andere dingen hebben we lang over nagedacht en sommige dingen gebeuren in een opwelling.
We kunnen het met een ander eens of oneens zijn, we kunnen onze gedachte erover heen laten gaan en besluiten het heel anders te doen.
Maar kennen we het verhaal achter de dingen die andere mensen doen??
Of staan we gelijk klaar met onze mening.
Want dat is makkelijk!
Dan verhullen we onze eigen imperfectie en kunnen we mooi naar een ander kijken.
En het verdriet wat een ander heeft? Ach… Dat zien we toch niet!


Als ik thuis kom uit mijn werk ligt er een envelop in de brievenbus.. Ik maak de envelop open en haal er een kaart uit met een hondje erop.. Wat een schattig kaartje.. Van wie zou die zijn?? Als ik de kaart open. Ben ik eerst geschokt.. Ik lees de kaart nog een keer.. En wordt vreselijk kwaad.. Ik begin te schreeuwen.. Uiteindelijk kan ik alleen maar huilen.. Hoe DURVEN ze..!!

Ik heb voor dat ik kinderen kreeg een cursus kinderpsychologie gedaan.. Ik wil mijn kinderen anders opvoeden, als dat ik ben opgevoed. Ik wil op een goede manier met ze communiceren.

Bij mijn tweede zoon verloopt alles net even anders dan wat ik gewend was bij mijn eerste zoon.
Natuurlijk want het is ook een heel ander jongetje met een geheel eigen karakter.
Ik ben zelf ouder geworden en met een tweede merk ik dat ik de touwtjes wat makkelijker laat vieren.

5 Jaar:
Zijn kleding leg ik in volgorde van aantrekken klaar.. Als ik dan een keer eerst zijn t-shirt neer leg met daarop zijn trui.. Trekt hij eerst zijn trui aan en dan zijn t-shirt er over heen. Iedere dag moeten we hem vertellen dat zijn linker schoen aan de linker voet gaat en zijn rechter schoen aan de rechter voet.
Soms is hij zo met andere dingen bezig dat hij zijn pyama vergeet uit te trekken en dan daar overheen zijn kleding aan doet of zijn spijkerbroek achterstevoren aan heeft.. Spelletjes kunnen we niet spelen want dat eindigt in een huil bui hij kan namelijk niet tegen zijn verlies.. Tekenen wil hij niet want dat kan hij niet, denkt hij..

Het huilen, het kan ik niet, de boosheid en frustratie die daarbij gepaard gaan houden aan en zijn iedere dag aanwezig.. Soms proberen we het vriendelijk.. Geeft niet schat komt wel goed.. Zal ik het even voor je doen.. Maar soms gaat het ook met wat meer frustratie van mijn kant..  Hij kan het allemaal best hij heeft er gewoon geen zin in.. En nu stoppen met huilen.. Er is niks aan de hand..!! Iedere dag is het weer een gevecht.. En wordt mijn eigen geduld iedere dag weer op de proef gesteld. 

Als hij dan weer een keer huilend uit school komt.. Nergens geen zin in heeft.. Loopt mijn emmer over.. En geef ik mijn zoon een draai om zijn oren.. Zo nu heb je een rede om te huilen..!! Van de schrik begint hij nog harder te huilen.. En zie ik de nekken van de moeder bij school onze kant op draaien..!!
Thuis gekomen val ik op mijn knieën... En kijk ik mijn zoon wanhopig aan.. Lief waarom huil je nu steeds.. Ik wordt er ook zo verdrietig van.. Mama doet haar best het leuk en gezellig te maken. Dat is toch geen reden om steeds te huilen..

Hij weet het ook niet.. Hij wil niet verdrietig zijn maar het gebeurd gewoon..!!

En dan valt de envelop met dat kaartje van dat hondje op de mat..
Ik moet contact zoeken met de kinderbescherming.. Het adres staat er netjes bij met bijbehorend telefoonnummer. Want ze hebben geconstateerd dat het niet goed gaat met mijn zoon. afz. anoniem.

Hoe durven ze... Schreeuw ik huilend...

Ze.. Die moeders bij school.. Waar ik de nekken van hoorde draaien.. Die niets te doen hebben dan te roddelen over andermans kinderen en in hun ogen de tekortkomingen van andere ouders.. Walgelijk..!!


Ik kan nergens heen met mijn frustratie mijn boosheid en verdriet over het kaartje.. Ik kan mij niet verdedigen. Anoniem..!!